Heç nə...

İnsanlar nə gözləyir? "Tanışım təzə blog açıb.Girim görüm nə yazıb?!". Heç nə.Yazmağa bir şey yoxdur.Deməyə bəlkə də çox şey var. Amma yazmaq deməyi bəzən asanlaşdırır.Məsələn,mən.Mən danışa bilmirəm.Yooox,lal deyiləm.Amma çox vaxt sözlərimi deməyə çəkinirəm.Ağlıma bu fikirlər gəlir: "Birdən xətrinə dəyərəm.Lazım deyil.Deməyim.Özü başa düşər.". Amma başa düşmür ki,düşmür.Həyat belədir.Gərək ya cəsarətin olsun,üzünə deyəsən,ya da yazasan.Məktub yazıb,verəsən,ya nə bilim,facebookda pm göndərəsən.Çoxunun etdiyi şey.Gözləmirsən ki,nə cavab yazacaq.Amma fikirləşirsən ki,sözümü dedim.Lakin sözünə cavab gəlmirsə,deməli tənhasan.Heç oxuyan da yoxdur.Onda daha da pis.Gözləməsin kimsə nəsə.Yalnız həvəsi varsa,oxusun.Onda heç olmasa təsəlli yaranar ki,bildi.Cavab yazmasa da,bildi.Olur ki,sevirsən birini,deyə bilmirsən ona.Bir gün bütün cəsarətini toplayıb,gedib demək istəyirsən.Amma qorxursan ki,birdən səndən soyuyar.Sonda mesaj yazırsan.O ümidlə ki,bəlkə cavab yazar.Ancaq cavab gəlmir,səninlə üz-üzə gəlmir,səninlə salam-sağoldan başqa heç bir ünsiyyət qurmur.Demək olar ki,səni adam yerinə qoymur.Əsəbiləşirsən,depressiya dərəcəsinə çatırsan.Sonra? Sonra fikirləşirsən ki,cavab yazmasa da,bildi.Bildi ki,onu sevən var.Və o mənəm.Gözündə az da olsa,bir dəyərin var.Belə təsəlli verirsən özün-özünə.Amma nolsun?! Nə əldə elədin? HEÇ NƏ!
Elə bu yazı da "heç nə"dən ibarət idi.Bunu oxuyanın heç vecinə də deyil.O anlamaz,necə ki,"O"nu anlamadılar...